2014’ün sonlarına yaklaştığımız şu günlerde blog üzerinden yılın değerlendirmesini yapmak ve yapılanları özetlemek üzere review tadında yılın son yazısını paylaşmak istedim.
Çok uzun süredir bir şekliyle blog işleriyle bağlantılıydım lakin
ne oldu, nasıl oldu da bu tarz bir bloglamaya başladım gerçekten hatırlamıyorum.
Geriye dönüp baktığım da ilk yazıyı Mart 2014’de paylaşmışım. Olup bitenler ve
de bunların hikayesi tam anlamıyla birdenbirelik üzerine kurulu bir şiir
gibiydi benim için ;
“
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar…
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire
Orhan Veli Kanık ”
Başladım yürümeye ...
Yazılamanın gerekliliği üzerine uvertür (http://patolojininhali.blogspot.com.tr/2014/03/yazlamann-gerekliligi-uzerine-uvertur_16.html ) diyerek başladım yola. Genel anlamıyla hayalini kurduğum, düşlediğim ve istediğim bir blog ortamının resmini çizmeye çalıştım ve yaklaşık dokuz aylık sürede de bu düşsel faizlerle geçinerek yazılamalarıma devam ettim.
Site içeriğini dengeli bir şekilde hazırlayabilmek adına yeryer daha ciddi konulara, yer yer komik capslere, yeryer de daha sanatsal, soyut fikirlere yer vererek içeriği zenginleştirmeye çalıştım. Bu zaman zarfında toplam 21 içerik yayınladım ve siteye yaklaşık 3400 civarında ziyaretçi aldım. Ortalama içerik başına tekil 100 ziyaretçiye ulaştım.
Bir yandan yürüyen patoloji asistanlığı , diğer yandan yeryer yürüyen, yeryer aksayan hayatla beraber olabildiğince düzenli içerik paylaşımında bulunmaya gayret ettim. Mümkün mertebe güldüğüm, üzüldüğüm, kafama takılan ya da diğer meslektaşlarımın da bir şekilde işine yarayacağını düşündüğüm içerikler yayınlamaya çalıştım.
Korkularım ve başardıklarım
Blog işine başlarken beni en çok korkutan şeyler devamlılığı sağlamak, çevremden
hocalarımdan kötü ya da olumsuz tepkiler almak yani sözün özü blog işini elime
yüzüme bulaştırmaktı. Geriye bakıp düşündüğümde kafama takılan bu sorunlu
kısımları kısmi olarak aştığımı düşünüyorum. İnsanın kendi kendini
engelleyecek, soğutacak, otosansür uygulatacak fikirlerinin olması ve bundan kurtulmaya
çalışması gerçekten zormuş lakin an itibari ile o engeli kafamdan kaldırdığımı
söyleyebilirim.Henüz başaramadıklarım
İlk başta hayalini kurduğum daha kollektif, paylaşımcı, farklı kişilerin sitede gönül rahatlığı ile paylaşımda bulunduğu interaktif bir ortamı henüz yaratamadım. Çok fazla kişiden bireysel olarak yazı yazma sözleri almış olsam da şimdilik tek kişilik dev kadro şeklinde siteye içerik anlamında yetmeye çalışıyorum. Amma velakin düşündüğüm ve istediğim şey ise bu satırları okuyan insanların içerik anlamında siteye katkıda bulunmaları, sorunlarını, sıkıntılarını, bildiklerini, güldüklerini yani yaşama ve patolojiye dair ne varsa paylaşmalarını, sonuç olarak da siteyi sosyal bir mecra haline dönüştürebilme derdindeyim.
Her kim ki bu derdi davaya bir kum tanesi kadar katkı koyarsa başımın üzerinde yeri vardır. Bundan büyük memnuniyet ve mutluluk duyacağımı peşinen paylaşmak isterim.
Bu haliyle ise (tek kişilik dev kadro haliyle) nasıl bir blog yaratabildim bu konuda net bir fikrim yok dolayısıyla bu konudaki son kararı ise bu satırları okuyanlar söyleyecek.
2015 yılına dair beklentiler
Yeni yılın Patoloji dünyasına ve siteye bol başarı ve de şans getirmesini diliyorum. Umuyorum ki yeni yılda yeni yazar arkadaşlarla beraber kollektif bir ruhla, zengin bir içerikle, kendi meşrebimizce renkli patoloji dünyasından bir ses vermeye çalışırız.
Her ne kadar vermeye çalıştığım bu ses zaman zaman kayboluyor ya da dinlenmiyor gibi hissetsem de, içeriğe verdiğim nefes ile bir şekilde gönüllere az da olsa dokunabiliyorumdur.
Yeni yılda “ne olacak bu patolojinin hali!” diyerek tekrar görüşmek üzere,
Sevgi ve muhabbetle kalın ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder